Drodzy Czytelnicy,

to był intensywny miesiąc, w którym oddaliśmy w wasze ręce niezwykłe narzędzie – plebiscyt Książka Roku 2018. Wykorzystaliście je, aby zagłosować na książki, które w minionym roku zyskały wasze zainteresowanie, wywarły na was wrażenie, czy subiektywnie postrzegaliście jako najlepsze. My ze strony lubimyczytać.pl staraliśmy się pokazać, jak istotny wpływ na dane książki mają wasze oceny i głosy. Podglądaliśmy reakcje autorów na wasze opinie (przypomnijcie je sobie tutaj) i wiemy na pewno, że to wy jesteście autorami sukcesu pisarzy – bo czymże jest książka, która nie ma swojego czytelnika?

Dziękuję w imieniu całego zespołu lubimyczytać.pl za oddane w plebiscycie głosy, ale także za codzienne oceny i opinie, które wystawiacie książkom. To one najbardziej cieszą pisarzy i wydawców, nawet jeżeli cechuje je konstruktywna krytyka.

Wszystkim, którzy zachęcali do głosowania: twórcom, wydawcom, mediom, blogerom, influencerom, krótko mówiąc – wszystkim czytelnikom – raz jeszcze dziękujemy!

Chciałabym także podziękować zespołowi lubimyczytać.pl, który tworzy dla was to miejsce w sieci. Nie widzicie ich na co dzień, kryją się w naszym poznańskim biurze, za tysiącami linijek programistycznego kodu, ale możecie mi wierzyć, że to fantastyczna grupa pasjonatów i profesjonalistów, dla której nie ma niemożliwych wyzwań. Zdradzę wam, że już wkrótce przedstawimy nową odsłonę serwisu lubimyczytać.pl. To dopiero będzie wyzwanie!

Plebiscyt Książka Roku 2018 dobiega końca. Spływają ostatnie głosy, które możecie oddać do końca dnia. Tymczasem, czekając na wyniki, odpowiem na 5 pytań do czytelnika.

1. Kto rozbudził Twoją miłość do książek i jakie są najważniejsze książki Twojego dzieciństwa?

Moi rodzice dużo czytają. Pamiętam wycieczki z mamą do jednej ze szczecińskich bibliotek, w której siedziałam w sekcji dziecięcej i wertowałam książkę „Na jagody”. Nie byliśmy jednak rodziną książkowych moli. Czytaliśmy sporo, szczególnie mama, książki w domu były, ale wolałam grać z koleżankami na podwórku w gumę. W ostatnich latach podstawówki moja starsza o pięć lat kuzynka zaczęła podsuwać mi niezwykłe lektury. Z Magdą spędzałyśmy mnóstwo czasu na czytaniu, wertowaniu albumów malarzy, słuchaniu muzyki The Doors i deklamowaniu poetów wyklętych. I tak do dnia dzisiejszego stoi u mnie na półce tajemnicza „Bajka o księciu Pipo, o koniu Pipo i o księżniczce Popi”, ilustrowana przez Stasysa Eidrigevičiusa czy cała seria książek o Muminkach, które Magda czytała mi do snu.

2. Czy jest książka, której nigdy nie zapomnisz?

Kilka na pewno. „Mag” Johna Fowlesa – za gorący klimat i magiczną atmosferę. „Komu bije dzwon” Ernesta Hemingwaya, za zmysłową miłość, która rozbudzała moją nastoletnią wyobraźnię. „Drogi wolności” Jean-Paula Sartre’a, za otwarcie innych wymiarów świadomości, w tym „złej wiary”. „Filary ziemi” Kena Folletta, za wprowadzenie mnie na tory czytania opasłych literackich sag. Do tego dodam poezję Andrzeja Bursy, szczególnie tomik „Luiza i inne utwory”, który pchnął mnie w recytatorskie przygody. Myślę, że ta lista może szybko się nie skończyć…

3. Po jakie gatunki literackie sięgasz najczęściej i dlaczego?

Od czasu, kiedy 11 lat temu mój mąż podsunął mi książkę Henninga Mankella „O krok”, przeczytałam mnóstwo kryminałów. Tych skandynawskich, polskich, amerykańskich czy hiszpańskich. To gatunek, który traktuję jako zamiennik dobrego filmu – wciąga, szybko się czyta i absorbuje myśli. Odpoczywam czytając kryminały, thrillery i powieści sensacyjne. Jednak analizując moje półki w lubimyczytać.pl, widać, że jestem rozproszonym czytelnikiem – za mną sporo powieści z literatury pięknej i historycznej, science fiction i publicystyki, garść reportaży. Po prostu lubię czytać różne gatunki.
 

4. Czy jest książka, którą powinnaś przeczytać, ale do dzisiaj leży nieprzeczytana i wywołuje wyrzuty sumienia?

Każdy dzień pracy zaczynam od zajrzenia do działów redakcji, marketingu i IT, a tam zakopany pod stertami różnych książek siedzi zespół LC. Dużo rozmawiamy o książkach, więc każdy z naszej grupy potrafi wywołać moje wyrzuty sumienia, że dotychczas nie przeczytałam jakiejś książki, na przykład tej wybitnej, która ostatnio ukazała się pod patronatem lubimyczytać.pl. I tak oto stosiki wstydu rosną i dobrze, że w serwisie wirtualna półka „chcę przeczytać” ma nieograniczoną pojemność (tu ukłon w stronę działu IT). Jest natomiast jeden tytuł z klasyki, który zaczynałam czytać już kilka razy, różne wydania i nijak nie mogę przez niego przebrnąć. To „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa. I tak, wiem – wstyd się do tego przyznać, ale nigdy nie doczytałam go do końca.

5. Która książka Twoim zdaniem zasługuje miano Książki Roku 2018?

W roku 2018 ukazało się na rynku wiele dobrych tytułów i to widać po tegorocznych nominacjach. Nie ujawnię moich faworytów, bo głosowanie wciąż trwa, ale zagłosowałam we wszystkich kategoriach. Natomiast mogę napisać, że w biurze LC wisi tablica, na której co roku wszyscy po kolei wpisujemy swoje typy. Co ciekawe, znamy rynek książki, a nikt z nas nigdy jeszcze nie obstawił dobrze wyników we wszystkich kategoriach, zatem z niecierpliwością czekamy, aż czytelnicy ponownie nas zaskoczą. Wyniki już wkrótce.

Przeczytaj wszystkie wywiady z cyklu „5 pytań do czytelnika”.

Izabela Sadowska – prezes lubimyczytać.pl. Z wykształcenia jestem filologiem etnolingwistyki UAM, absolwentką studiów podyplomowych public relations UEP. Podczas studiów, na które wyjechałam z rodzinnego Szczecina do Poznania, wciągnęła mnie branża filmowa i książkowa. Pracowałam przy organizacji Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino! W międzyczasie zaczęłam pracę w poznańskich księgarniach, gdzie najpierw jako księgarz, a później jako manager ds. promocji zorganizowałam ponad 200 spotkań autorskich. Przez kilka lat szlifowałam umiejętności marketingowe w agencji reklamowej. W 2011 roku, wspólnie z poznańskim funduszem inwestycyjnym, założyłam spółkę Lubimyczytać.pl. Zebraliśmy wybitny zespół ludzi i rozwinęliśmy serwis, współpracując z większością wydawnictw w Polsce i wdrażając wizję miejsca w sieci, w którym to czytelnik definiuje rynek książki. Kiedy nie pracuję, czytam (choć to również można zaliczyć do zadań zawodowych). Do pracy dojeżdżam rowerem, jestem amatorką planszowych gier przygodowych oraz brydża i chętnie odwiedzam Festiwal Fantastyki Pyrkon.