Irene Dalila Mwathi to Kenijka z ciężkim bagażem doświadczeń. Kiedyś pragnęła zostać dziennikarką, teraz marzy jedynie o bezpieczeństwie. Musi uciec z ojczyzny, która ukazała jej najgorsze oblicze. Trafia do Londynu, gdzie w końcu planuje odnaleźć spokój. Zostaje zaatakowana przez ludzi, którym zapłaciła, aby ją ochraniali. Nie ma wyboru i całkiem sama musi wkroczyć w zupełnie obcy świat. Liczne, spotkania z prawnikami i doświadczenia z ośrodkami dla imigrantów są dla niej przejściem przez mękę. Kobieta uświadamia sobie, że musi zmierzyć się z czymś równie niebezpiecznym jak przemoc, której doświadczyła w Kenii.

Napisana z wdziękiem, wyczuciem i pasją opowieść prowokuje do myślenia i porusza niewygodny temat imigrantów w bardzo subtelny sposób. Ta historia jednej kobiety to zarazem opowieść naszych czasów oraz literackie dzieło o potężnej mocy rażenia ukazujące, w jaki sposób ludzie potrafią traktować kogoś słabszego i zdanego na łaskę innych. Dalila pozostawia czytelnika głęboko wstrząśniętego.

W zagranicznych mediach tak pisano o powieści „Dalila”:

Autorem książki jest Jason Donald. Donald urodził się w Szkocji. Jego ojciec pochodził z tego kraju, a matka z RPA. Niemal od razu po urodzeniu wyprowadził się z rodzicami z Europy. Dzieciństwo spędził w Afryce, natomiast w późniejszych latach ponownie przeniósł się do Wielkiej Brytanii. Znajomość egzotycznego kawałka świata przekłada na swoje powieści. Po ukończeniu studiów na kierunku literatura i filozofia angielska zaczął wykładać kreatywne pisanie. Z pasji tworzy powieści, dla których obiera jeden cel: jego literatura ma wywoływać efekt ekspresywny i intelektualny jednocześnie. Innymi słowy, chce poruszać do głębi i stymulować umysł. Uwielbia pracować ze starszą młodzieżą i dorosłymi, gdyż dyskusje to jego żywioł.

Swoją powieść „Dalila” zaczyna od sceny w kolejce na lotnisku przy odprawie. Przedstawia bohaterkę czekającą na okazanie paszportu i nastawiającą się na lawinę niewygodnych pytań. W międzyczasie chowa się toalecie, aby przeczytać ostatni raz wskazówki, którymi ma się kierować i szybko zniszczyć skrawek papieru, na którym się znajdują. Napięcie daje się odczuć już od pierwszych stron, a na kolejnych stronach tylko wzrasta.

Historia opowiada o dwulicowości, o dwóch odsłonach człowieczeństwa. Donald pokazuje nam to, co najlepsze i to, co niestety najgorsze w ludzkiej naturze. Tę konwencję autor utrzymuje również, przedstawiając obraz Dalili. Nie jest niewinną, bezbronną kobietą z sercem na dłoni. Irytuje ją fakt, że syryjscy uchodźcy zgarniają uwagę wszystkich. Czy ona jako imigrantka znaczy mniej? Wytrwać w tych trudnych warunkach pomaga jej ubuntu. Jest to ideologia, która głosi, że nie można odnaleźć wewnętrznego spokoju i pełni człowieczeństwa, jeśli inni nie są bezpieczni i spokojni. „Jestem, bo ty jesteś”. Ubuntu głosi, że wszyscy winniśmy być jednym organizmem – każdy człowiek jest zależny od innego człowieka.

„Dalila” to mocna powieść, która uczy, że powinniśmy zawsze pytać samych siebie, czy chcielibyśmy być w dany sposób potraktowani. Jak byśmy zachowali się w odwrotnej sytuacji? Ta książka zgłębia wieczny konflikt między moralnością a prawem oraz pokazuje horrendalne konsekwencje z pozoru błahych decyzji. Mocno zaakcentowana jest potęga prawdziwej, ludzkiej przyjaźni.

Powieść „Dalila” ukazała się nakładem Wydawnictwa Kobiecego.