Wybór tej właśnie książki na moje pierwsze spotkanie z Amosem Ozem był strzałem w dziesiątkę. Po pierwsze - niezwykły sposób na uchwycenie – dosłownie – kraju lat dziecinnych. Trochę miałam wrażenie bajkowości i jakiejś takiej nierzeczywistości w opisywanym przez autora dzieciństwie. Amos był dzieckiem wyjątkowym, hołubionym przez rodziców ale cała ta otoczka pięciolatka tak świadomego wrażenia, jakie wywiera na dorosłych wydały mi się trochę podkoloryzowane (co właściwie można przypisać na plus) – pisała vandenesse.

"Opowieść o miłości i mroku" to słodko-gorzka książka napisana w gawędziarskim stylu o życiu dziecka, nastolatka i w końcu dorosłego mężczyzny, który musi wreszcie zmierzyć się z niewyobrażalną tragedią jaką było samobójstwo jego matki – pisała Pela.

Nie wiedziałam, że zagram w tym filmie. Zawsze sądziłam, że go tylko wyreżyseruję. Kiedy zaczęłam o tym myśleć, miałam 26 lat, a Fania była zdecydowanie dojrzalszą kobietą. Ale nie zdobyłabym funduszy na produkcję, gdybym nie zagrała tej postaci. Próbowałam przez kilka lat, ale się nie udawało. Mówiono mi: „Jeżeli zagrasz, możemy się dołożyć”. W końcu tak się stało.

Jako aktor zawsze realizujesz wizję reżysera, a ja doszłam do miejsca, w którym chciałam, aby to była moja wizja, moje pomysły i uczucia, mój sposób widzenia świata. Jestem bardzo wdzięczna wszystkim aktorom i członkom ekipy, którzy pomogli zrealizować tę wizję. Widziałam i doceniałam, jak bardzo starali się stworzyć to, czego chciałam, nawet jeśli się z tym nie zgadzali albo mieli inne pomysły. Miło jest mieć możliwość wyrażenia się w pełni, mówić z własnej perspektywy.

Natalie włożyła w ten film mnóstwo pracy. Nie próbowała bazować na swoim gwiazdorstwie, wręcz przeciwnie, harowała po 24 godziny na dobę przez ponad rok, z pełnym zaangażowaniem. Odrzuciła kilka innych ról i potężnych gaży, bo tak trzeba, kiedy się robi film.