Pamiętam te szare, polskie lata dziewięćdziesiąte, gdy wszyscy na podwórku marzyli o Game Boyu, ale w zasięgu większości były tylko bazarowe konsolki Brick Game z tym kłamliwym, żółtym napisem na obudowie: „9999 Games in 1”. Pamiętam też rozczarowanie, gdy okazało się, że jakieś 9998 z tych gier to różne wariacje na temat Tetrisa. Miała być akcja, emocje, lasery – były spadające leniwie klocki.

Jako dzieciak nie miałem oczywiście pojęcia, jak ważny dla świata elektronicznej rozrywki był to tytuł. Do niedawna nie wiedziałem nawet, że losy Tetrisa oraz jego twórców były aż tak burzliwe. Na szczęście Box Brown popełnił komiks, w którym ze swadą opowiada o tej niepozornej grze.

„Tetris. Ludzie i gry” to tytuł na pewno ciekawy, dostarczający dobrej i wartościowej rozrywki. Opowieść o Tetrisie przeplata się tutaj z przekrojową historią rozwoju gier oraz z rozważaniami na temat zalet płynących z oddawania się tego typu rozrywkom. I wszystko to działałoby doskonale, gdyby tylko autor precyzyjnie – jak w Tetrisie – wymierzył i dopasował do siebie elementy tej układanki.

Niestety dramaturgia w komiksie Browna trochę szwankuje. Mniej więcej w połowie akcja „Tetrisa” zauważalnie przyspiesza, co w tym akurat przypadku trudno poczytać za zaletę.

Pierwsza część jest satysfakcjonująca – płynie powoli, wątki elegancko się przeplatają... Wtem! Robi się bałagan. Brown zaczyna atakować czytelnika coraz większą liczbą nazwisk, faktów, samoloty z bohaterami latają w tę i we w tę, na scenę wchodzą kolejne marki i korporacje. Dzieje się coraz więcej, choć każdy nowy zwrot akcji jest właściwie wariacją na temat tego poprzedniego, zmieniają się tylko osoby dramatu. W efekcie historia zaczyna przytłaczać, a nawet – paradoksalnie - nużyć swym tempem, by w finale znowu zwolnić i leniwie snuć się ku końcowi.

I kto by pomyślał, że te wyczekiwane w dzieciństwie emocje, szybka akcja i lasery pewnego dnia sprawią, że zatęsknię za wyważonym charakterem Tetrisa…

Pamiętam te szare, polskie lata dziewięćdziesiąte, gdy wszyscy na podwórku marzyli o Game Boyu, ale w zasięgu większości były tylko bazarowe konsolki Brick Game z tym kłamliwym, żółtym napisem na obudowie: „9999 Games in 1”. Pamiętam też rozczarowanie, gdy okazało się, że jakieś 9998 z tych gier to różne wariacje na temat Tetrisa. Miała być akcja, emocje, lasery – były...

Oto historia losów najsłynniejszej gry świata, którą w 1984 roku, zaprojektował na zasadzie przypadku, Aleksiej Pażytnow. Coś co miało być prostą łamigłówką opartą o inną słynną grę, "Pentomino", szybko stało się uzależniającą grą, generującą milionowe zyski. Aleksiej nie zobaczył z tych pieniędzy ani kopiejki, zaś spór o prawa do gry pomiędzy instytucjami ZSRR, a zagranicznymi firmami produkującymi konsole, automaty, sprzęt komputerowy i gry, był niezwykle zażarty i ciągnął się latami. Komiks Boxa Brown opowiada właśnie tą historię. Międzynarodową bitwę o prawa do najsłynniejszej gry wszechczasów, w której środku stał samotny, rosyjski programista z Akademii Nauk ZSRR.

Większa część komiksu przedstawia czytelnikowi zagmatwane losy walki o prawa do dystrybucji "Tetrisa" na rynkach amerykańskich i azjatyckich. To była prawdziwa wojna, bowiem każdy chciał zarobić na grze będącej niczym narkotyk. Tak, "Tetris" pochłaniał ludzi do tego stopnia, ze nieraz pracodawcy zakazywali instalowania go na komputerach w pracy. Podobnie potem będzie w przypadku innej znanej gry, czy "Sapera". Nawet przyjaciele autora gry popadli w obłęd grania i potrafili tłuc w ten tytuł całymi dniami. Komiks opowiada też o ogromnym uzależnieniu od tego tytułu i prób upolitycznienia gry, gdy władze ZSRR położyły na nim łapę.

Wtedy wojna o prawa do gry weszła na szczyt i trwałą przez wiele lat. Szczególnie gdy na rynku pojawił się pierwszy GameBoy, a Nintendo i Atari toczyły zażarty bój o każdego konsumenta. W tym całym tyglu Aleksiej był niczym nic nie znaczący pyłek, nie zdający sobie długi czas sprawy, jak ogromne pieniądze generowała jego gra. sam nie zobaczył przez lata dosłownie nic z tych pieniędzy, gdyż wszystko inkasował rząd. Dopiero po upadku ZSRR, przeniesieniu się do USA i założeniu własnej firmy, prawa do Tetrisa wróciły do jego autora. Na szczęście miał ludzi, którym ufał, a oni naprawdę go cenili i walczyli dla niego na zagmatwanym rynku praw autorskich. Dziś Aleksiej Pażytnow nadal tworzy gry. Przez lata zaprojektował ich wiele dla Microsoftu, ale jednak największy sukces odniosła niepozorna gra o spadających klockach.

Oto historia losów najsłynniejszej gry świata, którą w 1984 roku, zaprojektował na zasadzie przypadku, Aleksiej Pażytnow. Coś co miało być prostą łamigłówką opartą o inną słynną grę, "Pentomino", szybko stało się uzależniającą grą, generującą milionowe zyski. Aleksiej nie zobaczył z tych pieniędzy ani kopiejki, zaś spór o prawa do gry pomiędzy instytucjami ZSRR, a...

Książka wydaje się gruba, a strony są bardzo grube, więc jest ich mało. Godzinka czytania w tej cenie trochę słabo i jakoś bez polotu.

Książka wydaje się gruba, a strony są bardzo grube, więc jest ich mało. Godzinka czytania w tej cenie trochę słabo i jakoś bez polotu.

Ciekawa i dobrze opowiedziana historia, choć zgadzam się z komentarzami, że wątek rozgrywek biznesowych mógłby być bardziej czytelny albo zajmować mniej miejsca.

Świetna warstwa wizualna, wracam po lekturze i otwieram na losowej stronie, żeby obejrzeć nieoczywiste rozwiązania, które zastosował autor. Mamy tu prosty (ale skuteczny) schemat kolorystyczny w połączeniu z niewielką ilością szczegółów, dzięki czemu plansze są czyste i wyraziste graficznie.

Napisane jest to z perspektywy entuzjazmu wobec grania, choć nie jest to wcale jednowymiarowe zjawisko i towarzyszą mu przecież takie kwestie jak nałóg czy eskapizm, szczególnie w Japonii. Trochę zabrakło mi takiego krytycznego aspektu, ale rozumiem, że autor chciał się skupić na sylwetce wynalazcy Tetrisa.

Ciekawa i dobrze opowiedziana historia, choć zgadzam się z komentarzami, że wątek rozgrywek biznesowych mógłby być bardziej czytelny albo zajmować mniej miejsca.

Świetna warstwa wizualna, wracam po lekturze i otwieram na losowej stronie, żeby obejrzeć nieoczywiste rozwiązania, które zastosował autor. Mamy tu prosty (ale skuteczny) schemat kolorystyczny w połączeniu z...

Świetna kreska i niezwykle zwarty i konkretny scenariusz. Niesamowite jak dużo faktów ze szczegółami da się zawrzeć w historii obrazkowej, tak by nie przytłaczały.

Świetna kreska i niezwykle zwarty i konkretny scenariusz. Niesamowite jak dużo faktów ze szczegółami da się zawrzeć w historii obrazkowej, tak by nie przytłaczały.

Komiks Boxa Browna, wbrew pozorom jest dość ambitny. Chociaż forma i kreska wydają się być banalne, to Brown w jakiś sposób przechodzi od prehistorii przez lekkie liźnięcie teorii gier, aż po Tetrisa i jego wpływ na kulturę oraz formowanie się przemysłu gier wideo. Bardzo przyjemna i przyswajalna forma kawałka historii. W mojej opinii, jeśli kogoś interesują gry wideo lub popkultura jest to coś wręcz stworzonego dla niego.

Komiks Boxa Browna, wbrew pozorom jest dość ambitny. Chociaż forma i kreska wydają się być banalne, to Brown w jakiś sposób przechodzi od prehistorii przez lekkie liźnięcie teorii gier, aż po Tetrisa i jego wpływ na kulturę oraz formowanie się przemysłu gier wideo. Bardzo przyjemna i przyswajalna forma kawałka historii. W mojej opinii, jeśli kogoś interesują gry wideo lub...

Fascynująca historia gier komputerowych

Fascynująca historia gier komputerowych

Kopia Windows 3.11 na której w akademiku grywaliśmy w Tetrisa była z pewnością nielegalna. Sam Tetris pewnie też, bo już nie pamiętam, czy był dołączony do “windowsów”, podobnie jak Saper, czy też nie. Ponieważ w akademikowych toaletach podłoga była z drobnej kostki, to idąc tam, nierzadko pod wpływem alkoholu, nadal widywało się spadające tetrisowe klocki. Później nadszedł czas Blockouta – wersji trójwymiarowej Tetrisa, stworzonej przez polskich autorów.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/tetris-ludzie-i-gry/

Kopia Windows 3.11 na której w akademiku grywaliśmy w Tetrisa była z pewnością nielegalna. Sam Tetris pewnie też, bo już nie pamiętam, czy był dołączony do “windowsów”, podobnie jak Saper, czy też nie. Ponieważ w akademikowych toaletach podłoga była z drobnej kostki, to idąc tam, nierzadko pod wpływem alkoholu, nadal widywało się spadające tetrisowe klocki. Później nadszedł...

Temat ciekawy, ale dość zawiły, w pewnym momencie przestałem się orientować w czynach i intencjach firm i ich przedstawicieli.

Temat ciekawy, ale dość zawiły, w pewnym momencie przestałem się orientować w czynach i intencjach firm i ich przedstawicieli.

nie jestem na tyle zainteresowana tematem, aby komiks ten był dla mnie wartościowy, ale bardzo doceniam szatę graficzna gdyż jest NIEZIEMSKA!

nie jestem na tyle zainteresowana tematem, aby komiks ten był dla mnie wartościowy, ale bardzo doceniam szatę graficzna gdyż jest NIEZIEMSKA!